Nowa płyta Voo Voo

Mądry rock. Czy ktoś wymyślił już taką etykietkę? Mniejsza o to, czy ona istnieje czy też nie. Do Voo Voo pasuje idealnie.

Przewijającym się motywem oprawy graficznej płyty jest zespół. Zespół idący przez Halę Stulecia we Wrocławiu, siedzący w niej na krzesełkach, delektujący się mile spędzanym czasem w jakiejś knajpce, oglądany w sytuacji koncertowej. Dość radosny obraz się z tego wyłania. Na myśl przychodzą nam spokój, radość, jak podczas spotkania dobrych kumpli, którzy rozprawiają o życiu. Różnych jego przejawach, niekoniecznie tych miłych.

Wojciech Waglewski od paru dekad chodzi po naszych domach i oddaje swe dźwięki, że pożyczę linijkę z "Inaczej nie umiem". Oddaje i słowa. Dzieli się poprzez nie z nami refleksjami, obserwacjami o życiu i składa je ekonomicznie, precyzyjnie, ciekawie. Nierzadko silnie wzruszając, jak w przejmującej rozmowie z nieżyjącym już Stopą pod tytułem "Do Stopki" (obok tekstu zamieszczono rysunek perkusisty autorstwa jego córki). Muzycznie Voo Voo jest chyba nieco mniej rockowe i zadziorne niż na płycie "Wszyscy muzycy to wojownicy". Kolorów jest z kolei na "Nowej płycie" troszkę więcej. Co nie znaczy, że rockowego pazura nie usłyszymy. Usłyszymy. Weźmy kapitalny numer "Ukłony" o motoryce nasuwającej skojarzenia z "Baby Please Don't Go" Them, rozwijający się w dalszej części w czadowy, gitarowy rock. Albo "Głupie to". Ogromne wrażenie robi wspaniale narastający, podniosły "Może dziś", dzięki chórowi mający wręcz gospelowski sznyt. Pięknie buja lekko stonesowski "Co było to było". Jak zwykle u Voo Voo odnajdziemy ślady korzennego bluesa, country, folku. Jest nawet oparty na dęciakach walczyk niczym z ludycznej wiejskiej zabawy.

Muzycy, jak zwykle, z wielką swobodą poruszają się po stylistykach. Choć nie zawsze jest radośnie w tekstach i dźwiękach, to radość z grania jest wyczuwalna w każdej sekundzie płyty. Całość brzmi świetnie, organicznie. Waglewski to autor tekstów, który i fajnie bawi się słowami, i mówi nam wiele o nas samych, zadaje pytania, które sami nierzadko sobie zadajemy. "Gdybym chociaż trochę umiał inaczej, lecz inaczej nie wychodzi, nie wychodzi mi raczej" - śpiewa w przywoływanym już "Inaczej nie umiem". W nawiązaniu spuentuję następująco - mam nadzieję, że inaczej lider Voo Voo nigdy nie będzie umiał i że zawsze będzie mu wychodziło tak dobrze jak na "Nowej płycie".

autor: Lesław Dutkowski