Branco uważana jest za jedną z najważniejszych przedstawicieli muzyki fado. Mimo częstych odwołań do tradycyjnych pieśni i hołdu, jaki złożyła Amalii Rodriguez na płycie „Live” z 2006 roku jest odnowicielką stylu. Cristina wniosła świeże podejście do lekko skostniałej formy fado, sięgając po poezję Davida Mourao-Ferreiry, Viníciusa de Moraesa, Chico Buarque, Eugénio de Andrade, Camoesa i Szekspira. Od lat związana jest z kompozytorem muzyki Custódio Castelo, który pisze dla niej piosenki i jest jej akompaniatorem.
Wokalistka zadebiutowała w 1996 roku wydanym własnym sumptem albumem „Cristina Branco, Live In Holland”, który odniósł niespodziewany sukces. Po podpisaniu kontraktu płytowego z małą holenderską wytwórnią Music & Words ukazały się jej kolejne płyty „Murmúrios” (1999) i „Post Scriptum” (2000). W Holandii wydała ponadto dzieło „Cristina Branco Canta Slauerhoff” do wierszy lokalnego poety J.J. Slauerhoffa. Płyta była rodzajem podziękowania dla publiczności kraju, w którym odniosła pierwszy duży sukces.
W 2001 roku ukazał się jej pierwszy longplay dla francuskiego oddziału Universal Music Classics „Corpo Iluminado”. Kolejne płyty w jej dyskografii to: „Sensus” (2003), „Ulisses” (2005), „Live” (2006), „Abril” (2007) oraz „Kronos” (2009).
Oto szczegóły występów:
25 października – Poznań, Teatr Wielki Im. St.Moniuszki
26 października – Wrocław, Ethno Jazz Festival – Centrum Sztuki Impart
18 listopada – Warszawa, Studio im. Witolda Lutosławskiego