Lily Allen to obecnie najbardziej popularna na Wyspach Brytyjskich wokalistka młodego pokolenia. Zdobyła popularność, umieszczając utwory na profilu MySpace. Internetowa publiczność niezwykle entuzjastycznie przyjęła jej muzykę. Wpływowy tygodnik muzyczny „New Musical Express” i BBC Radio 1 szybko podchwyciły temat zdolnej młodej wokalistki, a dzięki swojej naturalności Allen wkrótce została obwołana żeńskim odpowiednikiem Mike’a Skinnera z The Streets. Brytyjczykom bardzo spodobał się debiutancki singiel artystki „LDN”. W połowie 2006 roku Lily wydała płytę „Alright, Still” świetnie przyjętą przez słuchaczy i media. Na nowy album fani musieli czekać dwa lata, bo jak sama Allen mówi: „na gwiazdy popu gotowe płyty czekają w studiach nagraniowych, a ja muszę materiał napisać sama”. Longplay „It’s Not Me, It’s You” natychmiast wylądował na pierwszym miejscu brytyjskiego zestawienia. Album pokazuje dojrzalsze oblicze wokalistki, obfituje w przebojowe kompozycje i jak zawsze szczere do bólu, często ironiczne teksy Lily.
Santigold jest często nazywana amerykańską odpowiedzią na M.I.A., obie panie łączy niekwestionowany
talent i umiejętność łączenia różnych konwencji, stylów muzycznych, a także wpływów kulturowych. Santi
White zadebiutowała w kwietniu 2008 roku. W pracy nad albumem pomagali jej jedni z bardziej pożądanych producentów z kręgów hip-hopu i muzyki klubowej, m.in. Diplo i Switch, odpowiedzialni także za warstwę muzyczną albumów M.I.A. Płyta „Santogold” łączy w sobie alternatywny rock i elektronikę z hip-hopem, łamiąc wszystkie utarte konwencje. Utwory takie, jak „L.E.S. Artistes” i „Creator” zdobyły Santi popularność wśród fanów różnych gatunków muzyki. Wokalistka udowadnia swą wszechstronność nagrywając utwory z takimi gwiazdami, jak Jay-Z, Pharrell Williams czy Kanye West oraz koncertując z Björk, Coldplay i Beastie Boys. Mimo krótkiej kariery solowej nominowana była już do BRIT Awards i Q Awards, oraz zdobyła nagrodę za debiut roku podczas rozdania NME Awards USA.
White Lies to najgłośniejszy debiut ostatnich miesięcy w Wielkiej Brytanii. Zespół tworzą: Harry McVeigh, Charles Cave i Jack Lawrence-Brown. Początkowo formacja nazywała się Fear of Flying. Pod tą nazwą muzycy nagrali kilka singli, a także zagrali serię koncertów. W trakcie pracy nad nowym materiałem Fear of Flying tak radykalnie zmieniła się koncepcja muzyczna, że podjęto decyzję o zmianie nazwy i rozpoczęciu nowego rozdziału. White Lies to zdecydowany krok w stronę mroczniejszych, zimnych brzmień inspirowanych latami 80., z tekstami krążącymi wokół tematu śmierci. Wśród inspiracji White Lies można wymienić takie formacje jak Joy Division, Talking Heads, Editors czy Interpol. Po pierwszych nagraniach zespół natychmiast zyskał rekomendacje wpływowych mediów. Magazyn „New Musical Express” wymienił formację na liście nadziei na rok 2009 i zabrał na wyprzedaną trasę po Wyspach. Wydany w styczniu 2009 roku album „To Lose My Life…” został znakomicie przyjęty.
Wcześniej występ potwierdzili m.in.: Kings of Leon, Arctic Monkeys, Placebo, The Prodigy, Moby, Duffy, Basement Jaxx, Lily Allen, Thievery Corporation, Pendulum, Crystal Castles, Gossip.
Ceny biletów:
karnet na 3 dni (od piątku do niedzieli) – 280 złotych
karnet na 4 dni (od czwartku do niedzieli) – 320 złotych
Dopłata do pola namiotowego – 20 złotych
Cena biletu jednodniowego jest taka sama jak w roku 2008, czyli 140 złotych.