Dzieło z 1930 roku było jednym z pierwszych wyprodukowanych w Polsce pełnometrażowych filmów dźwiękowych. Obraz nakręcono w Warszawie i okolicach, a następnie udźwiękowiono w studiu w Berlinie. Muzykę zapisano na płytach gramofonowych. Po wojnie ścieżka dźwiękowa zaginęła, nie zachowała się także partytura.
Ponieważ \”Janko Muzykant\” powstał na przełomie kina niemego i dźwiękowego, dialogi i elementy fabuły wyświetlane były na planszach, więc film z powodzeniem mógł być pokazywany jako niemy. W 2016 roku obraz zaprezentowano podczas 35. festiwalu kina niemego w Pordenone – Le Giornate del Cinema Muto.
Dzięki zyskanemu wówczas rozgłosowi, a także działaniom poszukiwawczym Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego, w zbiorach prywatnego kolekcjonera odnalazły się i zostały już sprowadzone do Polski oryginalne zapisy ścieżki dźwiękowej. Zdaniem filmoznawców FINA, \”to jedno z najbardziej sensacyjnych odkryć dotyczących przedwojennego polskiego kina
ostatnich lat\”.
\”Janko Muzykant\” Ryszarda Ordyńskiego nawiązywał do identycznie zatytułowanej noweli Henryka Sienkiewicza, ale w odróżnieniu od literackiego pierwowzoru, główny bohater nie umiera w młodym wieku, lecz trafia do domu poprawczego, z którego ucieka do Warszawy, gdzie odnosi sukces jako uliczny grajek. Głównego bohatera zagrali Stefan Rogulski i Witold Conti, w drugoplanowych rolach wystąpili m.in. Adolf Dymsza, Kazimierz Krukowski, Maria Malicka, Wiesław Gawlikowski i Tekla Trapszo.